சிறுநாளாகிய பெருநாள்

காரிருளில் அடர்ந்த காட்டில் 
கண்களைக் கட்டி விட்டதுபோல் 
தளர்ந்த மெய்யுடனும் 
சோர்ந்த உள்ளத்துடனும் 
கண்விழித்த நாளிது....!!

பூட்டிய அறையினுள் 
புத்தாடை  ஏதுமின்றி 
புத்துணர்வுக் குறைவுடன் 
உற்றார் உறவுகளற்று
 புலர்ந்து விட்ட நாளிது ...!!!

மரணப்பயத்தினால் 
அஸ்தமித்த உலகத்தில் 
எதிர்காலக் கேள்விக்குறிகளோடு 
நிகழ்காலக் கொலைகளாக்கிய
நிம்மதியற்ற நாளிது......!!

றகுமத்தான நோன்புகளை 
சுமந்து வந்த றமழானுக்கு 
விதியாக்கிய நடமுறைகளுடன்
வேதனைகளோடு விடைகொடுத்த 
வெறுமையான நாளிது.....!!!


என்றும்  குதூகலமாய் 
எல்லோருக்கும் சுபீட்சமாய் 
மலர்ந்து வந்த பெருநாளே 
என்றுமில்லா சாதனைகளோடு 
சிறுநாளாய் ஆனதேனோ......????

படைத்தவனிடமே மண்டியிடுவோம்  
அவனின்றி அணுவுமசையாது 
நடந்தவைகள் கடந்துவிட 
இனிவரும் நாட்களையாவது 
பெருநாளாய் மாற்றிடு இறைவா....!!

உள்ளத்...தீ பிரளயமாகும்

மரணம் எய்திய மனிதர்களை 
மனிதமற்று எரித்து நீங்கள் 
சாதித்தது எதுவோ.....??
சரித்திரத்தில் சர்வாதிகளானீர்கள் 

உயிராகிய எங்களின் மார்க்கத்தினை 
உரமாக்கிய உங்களின் சுயநலத்தை
உலகமே உமிழ்கிறது இன்னுமா....???
உணரவில்லை உங்கிளின் புத்திகள் 

சுதந்திர நாட்டில் மதச் சுதந்திரத்தின் மறுப்பு 
அறம் விரும்பும் அப்பாவிகளை 
அல்லலலுறச்செய்து ஆட்டிவைக்கிறீர்கள் 
அருவருப்புகளால் அலறுகிறது உள்ளம் 

மானிடப்பிறவிக்கு மரணத்திலும் 
மாசுபடைத்து வாழும் மனிதர்ளுக்கும் 
தீயிட்டிருக்கிறீர்கள் கொழுந்துவிட்டெரிகிறது 
உள்ளத்....தீ பிரளயமாகினால் 
நாளைய நாசம் நிச்சயமாகிவிடும் .........

வல்லரசுகளே ஆட்டங்கண்டிருக்க 
பேரரசன் அல்லாஹ்வின் நாட்டத்தில் 
சிற்றரசர்களான உங்களின் ஆட்டம் 
நிறுத்தப்படும் நாள்வரும்....
ஆசுவாசத்தோடு காத்திருக்கிறோம்...

உன்னுள்ளும் நான்.......

என் உணர்விழந்து
உன் நினைவில்
எனைத் தொலைத்தேன்
உளம் ஏனோ தடுமாறுகிறது

காதலென்று மனம் சொல்ல
வயது என்று புத்தி உரைக்கிறது
இப் போரினை வெல்லவென்று
காதலம்பெய்துகிறேன்
உனை வீழ்த்த....

உன்னுள்ளும் நான்
உறைந்து கிடைக்கிறேன்
உருகும் நிலையற்று
மறைந்து கிடக்கிறேன்
மறந்து போகுமுன்
மலராய் ஏந்திடு என்னை

காதல் விதைப்பதோடு
கனியும் நாளுக்காய்
காதலியாய் கூட வர
காத்திருக்கிறேன் அன்பே..
விடை கொடு சீக்கிரமே....

எனை விட்டுப்பிரிந்த உயிர்

கண்கள் பனிக்கிறது
இதயம் வலிக்கிறது
இருண்ட உலகில்
தனிமையின் தவிப்போடு
நடைப்பிணமாய் இன்னும்
தந்தையின் பிரிவில்
தவிப்போடு நான்

கொரோனாவின் தாண்டவம்
உலகையே உலுக்கிக்கொண்டிருக்க
ஏப்ரல் மாதம் 3ம் திகதி வெள்ளிக்கிழமை
வழமையான நாளாய் ஐக்கியமாகியிருக்க
வானலை வழி அழைப்பொலியோடு
அதிர்வலையாய் ஓலக்ககுரல்கள்
புரியாது நானும் உறைந்து போனேன்

என்னை உலகுக்கு ஈர்ந்தளித்தவரின்
அந்திம நொடிகளின் போராட்டம்
ஈற்றில் உலகம் விட்டகன்றார் என்றார்கள்
துரதேசத்து துண்டிப்புகளோடு
துவண்டிருந்த நான் துடித்தழுதேன்
துச்சமென்றானது என்னுயிரும்

ஆசுவாசம் கொண்டேன்
ஆறத்தழுவல்களற்று துவண்டேன்
என் தந்தைமுகம் காணது
சிந்திய கண்ணீரோடு
இறுதிக் கடமைகளுக்காய்
அறிவுறுத்தலளித்தேன்

மின்னலடித்தோய்ந்தது போலானது
சாலித் தண்டயலின் மகனென்பது
எனக்குப்பெருமை
அத்தனை பிரபலமம் என் தந்தை
ஊரார் முழுவதும் அவரின் உறவுகள்
ஆதலால் ஊரின் தலைமகன் போலனவர்

அவர் வழி முட்கள் கூட
விலகியதை கண்டிருக்கிறேன்
சாந்தமாய்ப் பழகுவதால்
ஏந்தலாய்த் திகழ்ந்திருக்கிறார்
ஏய்த்துப் பிழைக்காத உத்தம  உழைப்பாளி
குணத்தால் செல்வந்தன்
தகப்பனாய் எனது வழிகாட்டி

இறைவனின் படைப்பின்
விதிப்படி நடப்பவைகளை
ஏற்பவர்களாகிறோம்
அப்படித்தான் என் தந்தையின் மரணம்
இன்றய உலகத்து மரணங்களும் அப்படியே
எந்த நொடியிலும் நிகழக்கூடிய
எம் வாழ்வின் அந்திமம் மரணந்தான்

மரணத்தோடு மாறாத மனிதர்களை 
மனிதத்துவமற்ற மிருகங்களாய் காண்கிறேன்
என் தந்தையின் இருப்பில் மாறாதவை
அவர் மறைந்தும் மாறாதது ஏமாற்றமளிக்கிறது