ஒல்லி உடம்புக்காரி
ஒய்யார நடைநடந்து
ஒரப்பார்வையில்
கிறங்கடித்துச் செல்கிறாள்
கிறங்கடித்துச் செல்கிறாள்
கட்டுடல் வாலிபன்
கன்னியவள் பார்வையில்
கதிகலங்கி மதிமயங்கி
தொடர்ந்தவன் அடைந்தான்
பெற்றசுகம் மறக்காதவன்
திகைப்பில் தினமும் நாடி
உலகமே அவளாக
காலடி தவழ்ந்தான்
கரைந்த காலன்
உணர்த்திய வடுவாய்
இவன் ஒல்லியாகி
ஊனநிலையில்
உலகையே வெறுக்கிறான்
பகட்டு என்றும் அழகு என்றும்
இன்பம் அதுதானென்று
விழுந்ததன் விளைவாய்
வியாதியின் பிடியில்
விம்மி அழுகிறான்
நிலை தடுமாறி
நடந்த பாதையில்
நிதானித்திருந்தால்
என்று நினைத்து
மரணத்தை தேடுகிறான்
2 comments:
கவிதை அருமை.....
நன்றி
Post a Comment