உவமானங்கள் தேடியலைந்தேன்
என் காதலையும் உணர்த்திட
உனைக்கண்ட மாத்திரத்தில்
மொழிகள் மறந்த ஊமையாகிறேன்
காதுகளுக்குக் கேட்காத ஒலிகளோடு
உன்வார்த்தைகளை மட்டும்
இனிமையான இசைகளாயொப்பிட்டு
தினமும் ஒலிக்கக் கேட்கிறேன்
கண்களைத் திறக்க மறந்து
இருள்மயமான உலகமாகி
பசுமையான கற்பனைகள் மாத்திரம்
இன்பமயமான வாழ்கையாகிறது
அன்பே உனை நாடிவர
கால்களேன் தடுமாறுகிறது
உனக்குத் தூதுவிட கைகளேன்
எழுத மறுக்கிறது....
மனதின் வலிமையோடு
இயற்கையில் மலர்ந்த
என் காதல்மட்டுமேன்
இத்தனை ரணங்களோடு ஊனமாகிறது
2 comments:
அர்த்தமுள்ள கவிதை...
ம்.. சூப்பர்..
கவிதை அருமை
Post a Comment