என்னவனே என்னுயிரே
துயில் தேடும் கண்களோடு
தனிமையின் தவிப்பில்
விழிகளிங்கு தவமிருக்கிறது
பஞ்சணையில் தனித்து
பருவத்தின் வெம்பலில்
மோகத்தின் வேட்கையோடு
காலத்தை வசைபாடுகிறேன்
என்னெதிரே காட்சிதந்து
எனக்கென்று வேதமுரைத்து
என்னோடிருந்த நிம்மதியை
காதலனாய் திருடிச்சென்றாயே
தொட்டபோது ஸ்பரிசத்தையும்
(முத்தம்)இட்டபோது தாகத்தையும்
விட்டபோது தேடலையும்
நிரந்தரமாய் தேவையாக்கினாயே
நீ என்னோடு உள்ளபோது
உணர்ந்திடாத உணர்வுகளை
நித்திரை தொலைத்திங்கு
அசைபோடச் செய்கிறதே...
0 comments:
Post a Comment