ஈழத்துப் பாலகன்

அன்னை கருவறையில் ஒலி்த்தது
அனியாயக்காரரின் அத்துமீறிய கொலைவெறி 
கருவறையிலும் வேதனையடைந்தேன் 
அன்னைவழி அவலங்களுடன் 


தினமும் கதறியழுவாள் 
தினமும் வெருண்டோடுவாள் 
என்ன நடக்கிறதென்றுபுரியாது 
என் மூச்சைக் கைபிடித்துக் காத்திருந்தேன் 


நான் பிறந்தபோது அம்மாவென்றழைக்கமறந்து 
ஐயோ என்றழுததென்மனம் 
சின்னாபின்னமாகிய உடல்களும் 
சிதறிக்கிடந்த இரத்தங்களுக்கும் நடுவில் 
என் உலகத்து ஜனனம் 


நான் பசியால் அழுதபோது 
பட்டிணியில் கிடந்த என்தாயின் 
மார்பில் தொங்கியும் 
வரமறுத்த பாலுக்காய் கதறிஅழுதேன் 


இத்தனை கொடுமைக்காரனா கடவுளென்று 
நித்தமும் கண்ட அவஸ்தையில் 
நொந்த மனதுடன் நையப்புடைத்த 
நாட்களதிகம் 


உலகம் திரும்பிப்பார்த்திடாத 
ஈழத்து மண்ணை 
எரியவைத்து சாம்பலாக்கி 
சுடுகாடாய் மாற்றிய போதும் 
தப்பியது என்னுயிரும் 


வெறிகொண்டது என்மனமும் 
வேதனைகள் மறக்கவில்லை 
சோதனைகள் வாழ்வாகி 
அங்குமிங்கும் அலைந்த நிலை 


கண்முன்னே கற்பிழந்த அக்காக்களும் 
என் முன்னே கட்டிவைத்து சுடப்பட்ட அண்ணாக்களும் 
கதறி அழுதபோது உயிர்மாய்த்திட 
உள்ளம்தான் நாடியது 


நாட்கள் நகர்கிறது 
வாழ்வில் விடியலைமாத்திரம் 
மனங்கள் தேடுகிறது 
வடுக்கள் மாறாதபோதும் 
மீண்டுமொரு அவலம் வேண்டாத மனங்கள் 


கடந்தகால அழிவின் எச்சங்கள் 
எதிர்காலத்திற்கு எடுத்துச்செல்ல 
வேண்டாமென்றுதான் மனம் இன்று துடிக்கிறது 
காரணம் அதை தாங்கும் இதயம் 
ஈழத்துக்கு இனியுமில்லை 


ஈழத்தைநோக்கி இரங்கும் இதயங்களே
நாங்கள் அகப்பட்டிருப்பது 
அன்னியனின் ஆட்சியில் 
அவனுக்கு பாடம் புகட்ட நினைத்து 
எங்களை அழித்திடாதீர்கள் 


உங்களின் நகர்வுகளில் 
எங்களை கேடயங்ளாக்கும் 
அரக்க குணமுடையவர்களென்பதை 
மனதில் கொள்ளுங்கள் 


ஈழம் என்றாலும் இலங்கை என்றாலும் 
எங்காவது உயிர்வாழ்ந்திட 
இனியாவது வழிசெய்யுங்கள் 
நாங்களும் உயிருள்ள சாதாரண மனிதர்கள் 

பதிவுகளை இலவசமாக ஈமெயிலில் பெற