தாகம்தீர்க்கும் தண்ணீராய்
தலைகழுவும் வெண்ணீராய்
சாரல்மழையின் துளிகளாய்
சாந்தம் உன்நிலைகளிலென்றும்
காலாகாலம் கனமழையாய்
உன் அவதாரங்கண்டு
பூமித்தாயவளும் ஏற்கமறுத்துவிட்டாள்
அவள் மனனிறைந்த வாரிசாகினாய்..
வெள்ளப்பெருக்கும் உன்னாலாகி
வேலை வெட்டிகள் தடங்கலாகி
ஊணுறக்கம் கலங்கிய உறவுகள்
தஞ்சம் தேடுகின்றனர்..
சீரழித்த செயற்கைனர்த்தத்தின்
காயங்களின்னும் ஆறாத வடுக்களாய்
அங்குமிங்கும் அலைமோதும் உயிர்களுக்கு
இயற்கையுன்னாலும் அவதியாகிறதே..
உயிரழித்த உன்தயவும்
உயிர்பறித்த நிலையாக மாறி
(உனை)நேசங்கொண்டோரை
நேர்ந்திடச் செய்கிறாய்...
இறைவனின் ஆட்சியிது
அவன் கையில் உன்னாட்சி
உன்னாலழிவென்று தீர்த்தவனே
உனைக்கொண்டு வாழவைப்பான்.
இறைவா அனைவரையும் காத்திடு ...
2 comments:
கவிதை மிக அருமை
சீரழித்த செயற்கைனர்த்தத்தின்
காயங்களின்னும் ஆறாத வடுக்களாய்
அங்குமிங்கும் அலைமோதும் உயிர்களுக்கு
இயற்கையுன்னாலும் அவதியாகிறதே..
மனச ரொம்ப தொட்டிட்டு
Post a Comment