ஓராயிரம் வரிகளோடு
எழுதப்படாத உன்சங்கதிகளுக்கு
சந்தமமைத்திடத் துடித்து
நீயின்றிய துயரில்
தடுக்கிறது மனம்....
சதிகார சஞ்சலங்களெமை
மரணந்தராத வருத்தங்களோடு
தினமும் மடிந்திட
மங்கலமிசைக்கிறது...
பெற்ற வரங்களிதுதானென..
பேறுகளற்ற பயணங்களோடு
துயர்தாங்கிய துரும்புகளாய்
துயில்கொள்ளத் துடிக்கிறது
உள்ளம் மட்டும்....
0 comments:
Post a Comment